استادیار گروه مبانی نظری اسلام دانشگاه معارف اسلامی، قم
چکیده
علم یکی از صفات ثبوتی خداوند متعال است. علم الهی مراتبی همچون علم ذاتی و فعلی دارد. علم ذاتی، علم حق تعالی به وجود ممکن در مرتبه وجود واجب متعال و علم فعلی، علم الهی به وجود ممکن در مرتبه وجود خود آن است. در حکمت متعالیه، علم ذاتی، علم حضوری اجمالی در عین ظهور تفصیلی همه معلوم در مقام ذات و صفت ثبوتی ذاتی و علم فعلی، علم حضوری تفصیلی در مقام فعل و صفت ثبوتی فعلی است. این نوشتار به روش توصیفی _ تحلیلی، دیدگاه مزبور را تبیین و آن را از آیات قرآن کریم و روایات اسلامی استنباط کرده‌است، برای مثال، علم ذاتی از اسم «أحد» و «صمد» و علم فعلی از آیه «هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ» (حدید، 4) به دست می‌آید.
امامی نیا, محمدرضا. (1398). بررسی علم ذاتی و فعلی حق تعالی در حکمت متعالیه بر اساس قرآن کریم و روایات اسلامی. دوفصلنامه معارف حکمی جامعه, 1(2), 9-22.
MLA
محمدرضا امامی نیا. "بررسی علم ذاتی و فعلی حق تعالی در حکمت متعالیه بر اساس قرآن کریم و روایات اسلامی". دوفصلنامه معارف حکمی جامعه, 1, 2, 1398, 9-22.
HARVARD
امامی نیا, محمدرضا. (1398). 'بررسی علم ذاتی و فعلی حق تعالی در حکمت متعالیه بر اساس قرآن کریم و روایات اسلامی', دوفصلنامه معارف حکمی جامعه, 1(2), pp. 9-22.
VANCOUVER
امامی نیا, محمدرضا. بررسی علم ذاتی و فعلی حق تعالی در حکمت متعالیه بر اساس قرآن کریم و روایات اسلامی. دوفصلنامه معارف حکمی جامعه, 1398; 1(2): 9-22.
)